Mijn naam is Simone van Drie en samen met mijn man Rik en dochter Marlies woon ik in Voorthuizen. Dieren zijn onlosmakelijk met ons leven verbonden. Paarden en katten spelen daarin wel de hoofdrol. Zowel voor paarden als voor katten geldt dat ik mijn hele leven al deel met deze dieren. Voor Rik geldt dat wel voor de paarden, maar katten… daar had hij het in het begin niet zo op. Ja, buiten – voor het vangen van de muizen. Ik vond een huis zonder katten verschikkelijk leeg. Het kostte enige overtuigingskracht, maar uiteindelijk gingen we dan toch een poes uit het asiel halen.

Onze eerste kat
Zo kwam de vijfjarige ‘Poes’ bij ons in huis. Ze bleek een ideale beginnerskat: rustig, zindelijk, nooit op het aanrecht springen en altijd keurig op haar eigen kleedje op de bank plaatsnemen. Dat smaakte al snel naar meer en na een half jaar kwam boerderijkitten Kruimel erbij.

We verhuisden twee keer en de laatste keer kwamen we op ons huidige stekje terecht. Inmiddels hadden we Poes moeten laten inslapen en Kruimel is hier naar de weg gelopen en tot ons grote verdriet overreden. Wij hadden ook twee honden en natuurlijk kwamen er nieuwe katjes. En dat niet alleen: ook onze dochter Marlies werd geboren.

Bengaal
Rik werkte al als zelfstandige en had kantoor aan huis. Marlies was een goede reden mijn parttime baan op te zeggen en mij ook geheel te gaan richten op mijn eigen bedrijf (commercieel tekstschrijver), dat ik al een aantal jaren naast mijn parttime baan voerde. Deze woon-werksituatie maakte ruimte voor het uitvoeren van een lang gekoesterde wens: een Bengalencattery beginnen.
Van alle kattenrassen staat de Bengaal voor mij toch wel met stip op nummer één. Vele maanden verstreken, waarin uren van boeken lezen, gesprekken met ervaren en andere beginnende fokkers, shows bezoeken en websites uitpluizen volgden. Wat valt er veel te leren! En wat is het allemaal boeiend!

Nu kon de zoektocht naar een fokpoesje beginnen. Uiteindelijk liet Frans Voll van Bengalencattery Kaloewha ons weten dat hij een nestje kittens had… Vol spanning wachtten wij op de eerste foto’s. Wij hadden de eerste keuze uit een nestje van twee poesjes en één katertje. Vanaf de eerste foto’s ging onze voorkeur uit naar het poesje dat wij nu hebben vanwege de grootte van haar rozetten en het contrast. Toen de kittens zeven weken oud waren, zijn we gaan kijken en – natuurlijk – waren we verkocht, want ze was ook nog eens ontzettend lief. We mochten een naam verzinnen en dat werd Magnificent Meepy.

In Frans hadden wij ook een ‘mentor’ gevonden: indien nodig staat hij ons in de toekomst met raad en daad bij. Daar zijn wij hem dankbaar voor – een ervaren ‘mentor’ is voor een beginnende fokker echt onmisbaar!

Yes! Rimasi was een feit!
April 2012 was de oprichting van Cattery Rimasi een feit. Magnificent Meepy stond aan het begin van onze lijn, waarin wij gezondheid, het schitterende wilde uiterlijk, contrast en het speelse, sociale karakter van de Bengaal willen verankeren.

Meepy kreeg 3 nestjes en zette in totaal 8 prachtige katertjes op de wereld. Ja, alleen katertjes! Het poesje waar we op hoopten bleef uit. In 2016 besloten we de twee katertjes aan te houden. Er zat een mooi gebouwd sheeted seal lynx marble sneeuwkatertje bij – Jester – en hij zou onze dekkater gaan worden. Daarvoor moest er dus een verblijf komen, mocht hij in huis gaan sproeien. Zo ontstond het idee voor een katerverblijf, dat al heel snel ook een kleinschalig kattenhotel werd, in het verlengde van onze cattery.

Het verblijf kreeg 3 kamers, elk met eigen buitenren. Jester (de toenmalige kater) gedroeg zich echter voorbeeldig en zodoende is het verblijf vooral als kattenhotel in gebruik genomen. In oktober 2015 mochten wij de eerste logeetjes verwelkomen!

Om het helemaal ‘netjes voor elkaar’ te hebben, heb ik mij ook aangemeld voor de opleiding ‘Vakbekwaam houder van honden en katten’ en daarvoor ben ik met hele mooie cijfers geslaagd.

Eind van een tijdperk
Van 2012 tot 2025 heb ik met heel veel plezier en passie Bengalen gefokt. Maar het begon me steeds zwaarder te vallen. Ik was als gevolg van mijn werkzaamheden voor mijn schminkbedrijf steeds vaker van huis, ook als er poezen op bevallen stonden. Dat gaf mij veel stress. Mijn lijf vond het uren achtereen op de grond zitten om een bevalling te begeleiden ook niet heel fijn meer. Onze kittens groeien op in huis en ook dat vergt veel werk en tijd en energie. Prachtig mooi, maar ik had steeds meer moeite om het allemaal te combineren.
En toen viel ik september 2025 heel verkeerd van mijn paard. Ik brak mijn heup, bekken en een ruggenwervel en op moment van schrijven zit ik nog steeds in het revalidatietraject. Dus dat was wel de druppel om de knoop door te hakken. Eind van een tijdperk. Heel veel gemengde gevoelens, maar dat is normaal, denk ik.

We gaan genieten van onze katten en van de katten die wij mogen verzorgen in ons hotel.

Simone van Drie