Naast de poezen en katers die bij ons naast huisdier ook de fokkerij dienen, wonen er bij ons thuis ook nog een aantal castraten. Het herplaatsen van volwassen dieren is altijd lastig en dan bedoel ik dat meer voor ons als voor de katten zelf. Maar het vervelende van de prachtige kant van het fokken, is dat je eenvoudigweg niet al je dieren kan houden, want dan wordt je groep te groot en dat komt het welzijn van de katten niet ten goede.
Lastig is het wel; volwassen katten herplaatsen. Voor ons zijn onze katten ‘huisdieren’. Altijd. Ook onze fokdieren. Wij houden enorm veel van ze en ze zijn deel van ons leven. Zeker als je een poes hebt die zwanger is, waar je bij de bevalling bent, die je op gang helpt met haar eerste nestje en ziet hoe ze groeit in het moeder-zijn, daar heb je een enorme band mee. Ik hoef denk ik niemand uit te leggen hoeveel pijn het doet om een huisdier te moeten herplaatsen. Maar soms kun je niet anders en is het voor de poes in kwestie geen twijfel dat zij een rustiger huisje moet krijgen. Als zij niet optimaal gelukkig zijn in de groep, dan moet je herplaatsen. En dat is dan ook goed; even doorbijten en kiezen voor wat het beste is voor het dier.

Maar… als een poes wel prima functioneert in de groep of dikke vrienden is met een andere kat, dan mag zij blijven. Of hij ::)! Want wij hebben natuurlijk Muis rondlopen; die gaat nooit weg. Muis is elke keer weer een geduldige leraar voor de kittens voor het vraagstuk ‘hoe ga je met een vreemde, grote kat om’.  Muis vindt namelijk heel veel goed. Dus Muis is altijd de eerste vreemde kat waar kittens naast hun moeder kennis mee maken.

En sinds kort ook Timo, ik verwacht hem wel in eenzelfde rol als Muis. Timo is het laatste kitten van Jillz. Hij bleef als laatste kitten beschikbaar, nadat de kleintjes van Saar allemaal een gouden mandje gevonden hadden, maar hij was al die tijd al zo lief… en toen verliep de advertentie… en toen kregen wij Anton erbij… en toen werden zij dikke vriendjes… en toen moest hij maar blijven! Want het is altijd fijn als je dekkater een vriendje heeft ::) Ze maken het huis samen behoorlijk onveilig!

Ook Meepy, onze eerste Bengaal en ons eerste fokpoesje, woont nog steeds bij ons. Zij is de ‘baby’ van onze dochter en natuurlijk ook van ons, maar we kunnen niet ontkennen dat wij een zekere voorkeur bespeuren;). Meepy slaapt bij onze dochter in bed en helpt haar met haar huiswerk.

En Juultje, die woonde bij ex-dekkater Youp als vast vriendinnetje. Ik vind het altijd vreselijk zielig als die dekkaters de hele dag alleen in zo’n hok lopen te koekeloeren, ook al is het een mooi hok met van alles en nog wat er in; gezelschap van een maatje is wel zo fijn. Ik genoot ervan als die twee lekker samen op hun plankje lagen, elkaars koppie wasten en genoten van het zonnetje. En in de winter samen in een mandje in het nachthok kropen- met de warmte van elkaar. Ik gun dat elke dekkater… Maar dat terzijde.
Youp is in 2023 samen met Zendi verhuisd en Juultje is weer helemaal happy in de groep, dus zij blijft fijn bij ons.

Ook Mini is in 2023 met pensioen gegaan. Zij en haar dochter Gioja zijn heel close en wij zijn ook dol op haar vrolijkheid. Ook in de groep doet Mini het goed, dus ook zij is nog bij ons!

Vijf castraten dus hier, in huize Van Drie. En wij genieten volop van ze!